بـی تو هـوای خـیمـۀ ما سـرد می شـود           رنگ رُخ سه سـالـۀ من زرد می شود

خورشید، انعکاس وجود نجیب توست           این دایـره نـبـاشی اگـر سـرد می شود

این حلـقه های گریۀ سردرگم و غریب           زنجـیـر آهـنی و پُـر از درد می شـود

دامـان کـودکـانـۀ یـک دخـتـر نـجـیـب           بـی تــو اسـیــر آتـش نـامـرد می شـود

بر گِـرد توسـت گـردش سیـارۀ زمـین           هر جـاذبه بـدون تـو ولگـرد می شود

رفـتی و روز روشن ما در مسیر شام           دنبال صبحِ روی تو شبـگرد می شود